Czym jest kobiecość? Naturalna kobiecość

Czym jest kobiecość? Kobiecość naturalna. Rozpoznawania różnic między byciem kobietą, a byciem mężczyzną człowiek nauczył się już w latach szkolnych. Pytając dziecko, czym się różni mama od taty, najprawdopodobniej powie, że mama nosi sukienki, nakłada makijaż, sprząta, robi obiad, chodzi na zakupy, jest przewrażliwiona, narzeka na brak czasu i pieniędzy, zawsze wszystko znajdzie, a tata jest od niej silniejszy i chodzi do pracy.

Ogólnie panujące przeświadczenie mówi, że bycie kobietą to dbanie o swój wygląd i kuszenie mężczyzn, a ciągłe niezdecydowanie i zmienne nastroje to tylko wisienka na torcie.

Ale czy zatem kobieta, dla której martwienie się o idealny wygląd nie jest najważniejsze, nie może być prawdziwą kobietą? Czy jeśli kobieta nie miewa "humorków" i mówi jasno, czego chce, to już jej brakuje "tego czegoś"?

Co to właściwie jest "to coś", co stanowi o kobiecości?

Kobiecość może się kojarzyć z pięknem, szczupłą sylwetką, czerwonymi ustami, makijażem, sukienką, długimi włosami. Co więcej, dla niektórych prawdziwa kobieta powinna być łagodna, uśmiechnięta, serdeczna, cierpliwa, generalnie powinna z niej emanować radość i miłość do wszelkich stworzeń, no i oczywiście powinna mieć urok osobisty, którego tak naprawdę nie da się określić. Dla niektórych właśnie to jest esencją kobiecości.

Kobiecość a sposób bycia

Każda kobieta, jak wiadomo, ma swój własny sposób bycia. Książka "Urzekająca" autorstwa John'a i Stasi Eldredge jest jedną z tych, które poruszają tematykę tego niby oczywistego, a jednak wciąż intrygującego tematu. Jedną z rzeczy, które sugeruje, jest to, że każda kobieta, już jako mała dziewczynka, marzy o tym, by ją podziwiano i by o nią walczono.

"Przypuszczalnie odkryjesz, że każda kobieta w głębi swojego serca marzy o trzech rzeczach: o przeżyciu romansu, o odegraniu niezastąpionej roli w wielkiej przygodzie i o ujawnieniu jej piękna". To sprawia, że kobieta skrywa w sobie coś tajemniczego, a co za tym idzie - sama jest tajemnicza. Ta cecha u kobiet pociąga mężczyzn do dziś, bo on, jako wojownik, może ciągle zdobywać ją, nieodkrytą. Zarówno on, jak i ona czują się w ten sposób ważni.

"Kobieta staje się piękna, gdy jest kochana". Piękna, czyli wartościowa. Nie chodzi tu tylko o wygląd, a bardziej o wyjątkowość, którą można się pochwalić całemu światu. Każda kobieta chce być choć w czymś najlepsza i podziwiana. Mężczyźni to wzrokowcy, więc najszybsza droga, by zostać zauważoną spośród tłumu, idzie przez wygląd zewnętrzny, jednak gdy kobieta zazna pełnej, prawdziwej miłości, to wszystko, co robi, jest dla jej partnera najwspanialsze i nieporównywalne, nie tylko jej piękno zewnętrzne.

Kobiecość i umiejętności

Może wydać się to trochę absurdalne, jednak jeśli kobieta, która z wyglądu i cech osobowości pasuje do szablonu typowej kobiecości, nie potrafi jednak gotować, to czy będzie postrzegana jako w pełni prawdziwa, naturalnie kobieca? Czy kobieta kierująca samochodem dostawczym jest tak samo kobieca jak kobieta spacerująca po mieście? Niektóre czynności są wręcz przypisywane do "prawdziwej kobiety", a inne z kolei do niej nie pasują. Podobnie jest z wykonywanymi zawodami, zainteresowaniami. Dlaczego też tak jest, że mężczyźni pragną kobiecości, jednak gdy idzie o wszystkie przywileje przypisane kobietom, to stwierdzają, że jednak nie o taką kobiecość im chodziło? Chcą kobietę z charakterem, ale nie wtedy, gdy kobieta wie czego chce i ma własne zdanie. Pragną kobietę wrażliwą, ale nie wtedy, gdy płacze i mówi mu, że sprawił jej przykrość, pragną kobietę elegancko ubraną, ale nie wtedy, gdy kupuje sobie kolejną bluzkę i eleganckie buty.

I jak tu czuć się piękną, kochaną i kobiecą, przy jednoczesnym byciu sobą, gdy zawsze znajdzie się ktoś lub coś, co zmusza do ograniczeń?

Skoro ludzie zostali podzieleni na mężczyzn i kobiety, to, naturalnie, podział na kobiecość i męskość jest wytworem z tego samoistnym. Jeżeli taki podział w ogóle zaistniał, to można z tego wywnioskować, że cechy składające się na "kobiecość" muszą być przeciwieństwem cech "męskości". I w zasadzie tak jest. Co więcej, właśnie ten podział sprawia, że jedna płeć pożąda drugą właśnie dlatego, że ma ona coś, czego nie widać u siebie. Dlatego kobiety szukają mężczyzn silnych i odważnych, a mężczyźni kobiet delikatnych i tajemniczych. Płcie różnią się od siebie i są sfery, w których każda z płci funkcjonuje lepiej i nie ma w tym nic złego i obraźliwego. Przyjęcie tego z szacunkiem i pokorą przyczyni się do zadowolenia z tego kim się jest.

Mężczyźni różnią się od kobiet, a chęć przekonania innych, że tak nie jest, że obie płcie są równe - jest nieprawdziwe. Kobieta i mężczyzna nie mogą się wymieniać rolami, bo nie są tacy sami, a przynajmniej nie we wszystkim. Kobiecość, tak samo, jak męskość, to akceptacja wszystkiego tego, w co wyposażyła człowieka natura. Żeby była "zdrowa", powinna być szanowana już u dziecka. Kobiecość zaczyna się z chwilą, gdy mała dziewczynka spotyka się z szacunkiem i akceptacją ze strony ojca. Jeśli nie do końca otoczenie akceptowało cechy kobiece w takiej małej dziewczynce, to późniejsza dorosła kobieta może tez ich w sobie nie akceptować - to, czy jakaś kobieta wpisuje się w wyobrażenie o kobiecości, bardzo często zależy od tego, czy sama akceptuje swoją kobiecość. A to nie zawsze jest łatwe, szczególnie w starciu z wygórowanymi oczekiwaniami społeczeństwa i nieudolnym (i potrzebnym!) pragnieniem bycia pięknym dla kogoś innego.

Płeć słaba - czy aby na pewno? Natura i kobieta

Choć płeć kobieca jest często określana jako płeć słaba, to niekoniecznie trafne określenie, pomijając fakt siły fizycznej. "Słaba płeć jest silniejsza od płci mocnej o siłę słabości płci mocnej do płci słabej". Jednak nie to zabawne stwierdzenie mamy na myśli. Kiedyś jedna osoba powiedziała, że tak naprawdę natura wie, co robi, i nie ma sensu z nią walczyć. Chodziło tu o fakt, że to kobiety rodzą dzieci, mimo że poród jest bardzo bolesny. Kobieta, choć słabsza, jest o tyle silniejsza psychicznie od mężczyzny, że lepiej zniesie poród i jest lepiej przygotowana do macierzyństwa, niż on, silniejszy. To też jest istotny element kobiecości - siła i odporności psychiczna.

Do dziś od kobiety wymaga się wszechstronnej zaradności, by trzeźwo podejmowała dobre decyzje, patrząc przyszłościowo. Do tego musi odpowiednio zająć się domem i dziećmi, co z kolei wymaga odporności na stres. Jeśli piękna, pociągająca fizycznie kobieta nie będzie w stanie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami, to na dłuższą metę nie będzie interesowała żadnego mężczyzny. Zatem kobiecość, czyli wszystko to, co opisuje prawdziwą kobietę, to także inteligencja i zaradność.

Można odnieść wrażenie, że męska męskość jest łatwiejsza od kobiecej kobiecości. Jednak skoro kobieta rodzi się z zaprojektowanym mózgiem żeńskim, to pomoże urzeczywistnić się swojej kobiecości tylko wówczas, jeśli polubi swoją tożsamość. Tak naprawdę kobieta może być kobieca zarówno w długich jak i w krótkich włosach, z makijażem jak i bez, w spódniczce jak i w spodniach, szczupła i o okrąglejszych kształtach, a także w szpilkach i boso… Sam wygląd nie stanowi kobiecości. To zbiór pewnych specyficznych zachowań, które jednak powinny wypływać same z siebie, a nie z przymusu. Niestety, ciężko być w pełni szczęśliwym sobą, gdy w około ludzie ciągle kategoryzują i oceniają innych.

Kobieta jest kobieca, gdy kocha siebie, a jest piękna, gdy jest kochana przez kogoś innego

Prawdziwa, szczera miłość może być czynnikiem w pełni uwalniającym swoją odmianę kobiecości z przeświadczeniem, że jest to w pełni akceptowane. Właśnie taka kobiecość jest tą, do której się ciągle dąży.